Of staande leven of helder ijs Voor de zang klinkt is het daglicht al gevangen toch zullen de vier hoeken van mijn vraag geen ruimte vullen maar gaande groeien zuchtend tegen windkracht in of ongelijk in bodem zich vertakken waar los zand schraal het water straft De dag wordt zwaar al het gekleurde…
Categorie archief: kamer 2
Tussen de boom en lantaarnpaal is een zekere ruimte waarbinnen inzicht en straatvuil om daar jaren te staan en te verhongeren van vrede.
In de dood heb je ook het leven meegenomen dat steeds in mij was neergelegd het oud en ongewapend gevecht de vermengde alwetendheid allang verloren zang op een grondstoffelijk wijs gegeven water wordt lankmoedig grijs En toch vreemd nabij dit onbesproken zijn van gewezen hout het voorgeschreven vruchtbehoud een afgedragen dans in vast verweer…
De lucht speelt de ruimte het geluid verklaart zich en de wetten zijn weer genadig leeg Dagslijpsel hoopt zich op en wacht op het blijven terwijl de vogels hun rondes verkondigen verstoorbaar en onwillig van zichzelf patrouilleren de heiligen in alle staten met fris gemoed – voor zover dat mogelijk is zonder ledematen –…
I was walkin’ some kinda walkin’ birdy birdy tweetle tweetle rabits and slow green leaves peace in my heart there was peace in my heart but suddenly a sound above me two clouds in the air whisperin’ and shoutin’ whisperin’ and shoutin’ they had some kinda conversation “I cannot bear that air I swear I…
Een ochtend staat soms als een kogel maar je wond is enkel achterwaarts leesbaar Je lichaam verbreekt zich ieder ogenblik en begint als een einde onvoltooid verklaard De koning laat zich langzaam voortdragen onzichtbaar het stof, dat valt van zijn purper kleed.
Midnight lunch with a pig-like albatross this is a deep deep forest in the dark story not the additional ceiling-peeling The day was long, as ever, the time a mantra I walked the whole way, the way walked into me the four thousand of me – and many others of them – who were not…
Versluit het woord en spreek ongehoord Ben de steen het zijn alleen Leef als glas lichter dan was.
Wanneer niets nog nieuw is het lopen stil, de dagen brak gevaar ontzegd, een loos getal geteld koud brood gedacht, alsook verhaal gegeven het verven moe, in kleur geschoten kort zwaaigebaren maken naar de gewonden en verzuchten in herhaalde innerlijkheid Wanneer alles nog anders is het beeld verdraaid, zijn huis ontstoken een vers gevierd…
Eén blik naar binnen volstaat: koud zand voldoet niet meer of men moet zijn vallende tijd langzaam laten liggen en wachten op verheffing danwel bloedgeraas In het interieur dat zich heeft ontzet wil dat – wanordelijk vertaald – zeggen: Probeer te maken wat er gemaakt is eet wat er gezien is en spreek opnieuw…
CANIES 