(Uit het archief) Twee jaar geleden de vakantie doorgebracht  in Midden-Frankrijk, waar we op verschillende plekken gekampeerd hebben. Ten oosten van Limoges, in de Limousin,  bekend van die lekkere bruine koeien, ligt een klein plaatsje met een bijzondere naam: Bujaleuf.  Een dorpje met twee of drie winkels, uiteraard de onvermijdelijke kapper (het aantal kappers in kleine Franse plaatsjes is vaak wonderbaarlijk) en er zou waarschijnlijk niet veel te doen zijn geweest als er geen mooi meer naast het dorp had gelegen. De gemeente begreep dat en heeft er dan ook een mooie terrassencamping aangelegd, pal aan het meer. Het was niet de enige municipalcamping die wij in die vakantie bezocht hebben, maar opvallend is wel dat ze, zeker in de wat minder toeristische gebieden, blijkbaar in trek zijn bij sociaal gedepriveerden en andere kansarmen, al dan niet voor therapeutische doeleinden.

Op een dag kwam er een klein autootje de camping opgereden, bestuurd door een beschaafd uitziende oudere dame die vergezeld was van een jongeman met een duidelijk zwerver- c.q. verslaafd-achtig uiterlijk en een dik jongetje van een jaar of vijftien. Deze twee werden naast ons gedropt met een ingepakte tent, waarna de dame meteen weer wegreed. De tent werd met veel omhaal opgezet, wat al ook niet meeviel omdat het om een zeer gedateerd exemplaar bleek te gaan dat volgens mij zo uit de zestiger jaren kwam. Een soort verbleekte circustent. Het jongentje verdween daarna spoorloos en de jongeman werd, nadat hij zich eerst aan een flink aantal halve liters bier tegoed had gedaan, ’s avonds weer opgehaald door de oudere dame. De dagen erna hebben wij niemand meer bij de tent gezien.

Een onbegrijpelijk onbevredigende gang van zaken. Wij durfden niet in de tent te kijken en hadden al bizarre fantasieën over het jongetje dat daarin mogelijk vastgebonden zou liggen. Of was het gewoon de Franse manier van sociaal werk? Ook op andere campings en in sommige dorpjes in deze streek waren rare types opvallend oververtegenwoordigd, doorgaans genegeerd door zowel toeristen als autochtonen. Maar goed, de zigeuners is het land van de Verlichting in dezelfde zomer in ieder geval kwijt geraakt  door ze op het vliegtuig te zetten met 300 euro zakgeld per volwassene en 100 euro per kind, zo lazen we in de krant.