De maandag ligt voor me open. Ik heb me voorgenomen om drie stukjes te schrijven. Ook moet er nog het een en ander opgezocht worden op internet. Niet belangrijk, maar toch. De badkamer dient te worden gepoetst, want daar is het gisteren niet van gekomen. En A. heeft me gevraagd om de kippenmest uit het hok te verwijderen. Geen vervelend taakje, maar het is nog geen onderdeel van mijn dagelijkse discipline zoals het verwisselen en vullen van de voederbakken dat wel is. En boodschappen moeten er ook gedaan worden. Studietaken zijn er niet vandaag; ik heb namelijk nog geen nieuw materiaal. Dus dat schiet niet op. En verder lijkt het mij redelijk om te koken, aangezien A. dat doordeweeks meestal doet. Nu heb ik vrij en heb dus de tijd. Heel redelijk. De opbrengst eind van de dag. Geen stukjes geschreven. Geen aanleiding, want niets bijzonders meegemaakt. Hoewel de echte schrijver natuurlijk altijd iets bijzonders kan noteren. Of weet van iets dat niet zo bijzonder is wel iets fraais te maken. Helaas. Het zoekwerk op internet ontaardde in onduidelijk doch ontspannen gesurf, zoals dat zo vaak gaat. De daarop volgende poetswerkzaamheden zijn geslaagd. Daarbij een kleine beschadiging ontdekt in de wastafel. Het is niet bekend hoe deze is ontstaan. Toen de tuin in. Kippenmest verwijderen is dankbaar, want de begroeing in de tuin schijnt er blij mee te zijn. Maar dan moet je het wel zo weggooien dat het niet op het gras terecht komt. Want gras heeft daar niets aan. Bovendien rennen de kippen er dan weer op af, want gestrooi betekent altijd voedsel volgens het kippenbrein. Gestrooi in de struiken valt minder op. Tot zover de kippen.

Boodschappen doen. De goudreinetten staan niet op de afweegautomaat. Wel heel veel andere soorten appels maar geen goudreinet. Het zal wel komen omdat het de eerste echte winterappels zijn. Nog niet volledig geregistreerd. Dan maar een andere appel met dezelfde prijs ingetoetst. Dit blijft echter op een of andere manier erg onbevredigend. De caissière zou, mits ze verstand heeft van appelrassen, kunnen denken dat ik de zaak loop te bedriegen. Een ander manco van het afweegapparaat. De knop ‘Bon’ zit boven de knop ‘Terug’. Dit is voor mij zeer onlogisch; andersom was beter geweest. En onbegrijpelijk, zeker in deze tijd waarin onze apparaten zich moeten onderscheiden door een zo intuïtief mogelijke bediening. Altijd als ik eindelijk de knop van de bewuste groente- of fruitsoort heb gekozen, druk ik per ongeluk op de knop ‘Terug’ in plaats van ‘Bon’. En dan zit ik weer helemaal vooraan in het menu, waarbij ik eerst moet kiezen voor ‘Groente’ of ‘Fruit’ en daarna weer de volgende selectieknop moet zoeken. Je kunt natuurlijk zeggen dat ik de tekst op de knop moet lezen, maar toch gaat het mis. Je leest namelijk niet omdat de aandacht bij de andere knoppen in eerste instantie naar de plaatjes gaat. Lezen doe je pas wanneer je specifiek naar bepaalde appelrassen zoekt. Een verbeterpunt voor de fabriek. Ik ga het niet melden. En er volgt ook geen evaluatie na mijn supermarktbezoek (“Hoe heeft u uw bezoek ervaren? Voldeed het afweegapparaat aan uw wensen? Beoordeel het afweegapparaat met een cijfer tussen 1 en 5”).

Thuisgekomen wordt het langzaamaan weer tijd om te koken, de voorgenomen maaltijd moet eerst een uur sudderen en vergt dus enige voorbereiding. Als de avond valt overzie ik de dag. Enigszins leeg, maar daarbij toch aangenaam. Alsof ik meer in het leven sta; een merkwaardige soort vooruitgang.