Drama’s in een zijstraat
Een uitgesproken regenachtige dag in een uitgesproken regenachtige week. Er moet een fles Red Eagle gehaald worden; essentiële pikante rode pepersaus voor kwaliteitsaccenten in menige maaltijd. Dus op naar het kleine tropische winkeltje in de zijstraat bij het winkelcentrum. Op de etalageruit een A4’tje waarop de zaak te huur wordt aangeboden. Hij gaat toch niet weg? Binnen is het opvallend leeg, alleen aan de rechterkant nog een voorraadrek met enkele producten. Achter de toonbank, nog voor de uitgebreide verzameling inplantharen die altijd in dit soort winkels te vinden zijn, niet de vertrouwde dame maar een meneer. Hij zit enigszins verkleumd achter een kacheltje dat hij er heeft neergezet. Hij vraagt of ik het kan vinden. Helaas, de Red Eagle is eruit. Na december gaat de zaak sowieso dicht. Ik geef aan dat ik dat erg jammer vindt, kijk hem vragend aan en vervolgens brandt hij los. De zaak was van zijn vrouw. Zij is in juni plotseling overleden, hersenbloeding. Eenentwintig jaar had ze de zaak. Het was helemaal haar winkel; hij bemoeide zich er niet mee. Ze waren net opa en oma geworden. Aanvankelijk hoopte hij nog dat zijn zoon, die tweeëntwintig is, het zou overnemen. Die wilde dat ook best, maar al gauw bleek dat hij het helemaal niet aankon. De winkel riep te veel herinneringen aan zijn moeder op. Nu durft de zoon de straat zelfs niet meer in. Als zijn vader hem belt en vraagt om hem met de auto na sluitingstijd op te halen om naar huis te gaan, op een regenachtige dag bijvoorbeeld, dan zegt hij tegen pa dat hij maar naar de hoek van de straat moet lopen. Dan komt hij daar wel. Wat vader niet wist, maar nu wel: zoon kon alles vragen aan zijn moeder. Wilde hij nieuwe schoenen, dan kreeg hij geld voor nieuwe schoenen. Geen geld voor benzine, geen probleem, moeder betaalde wel. Hij zegt het met liefde, dat ik zie het aan zijn ogen. En nu doet vader dus de winkel, voor zover mogelijk, want hij heeft elders gewoon een baan. Die zekerheid houdt hij liever aan. De winkel gaat nog door tot eind van het jaar. Wat verkocht wordt is meegenomen. En dan is het uit. Eenendertig jaar getrouwd waren ze. En ineens was ze weg. Misschien dat de Afghanen aan de overkant Red Eagle hebben, u kunt het proberen. Ik kijk hem aan en voel alles zwaar worden. Dan wens ik hem veel sterkte en loop door stromende regen naar de Afghanen aan de overkant. Die hebben heel veel, maar natuurlijk geen Red Eagle. Dat is voorbij.