Vandaag een impulsaankoop gedaan, in de natuurvoedingswinkel nog wel: een zakje Chiazaad gekocht. Ik wist eigenlijk niet van het bestaan van dit zaad, maar iemand vertelde me afgelopen weekend dat het gezond spul is. Ik was voor een heel ander artikel in de natuurvoedingswinkel en had beslist niet de bewuste bedoeling om dit Chiazaad aan te schaffen, maar zie wat er gebeurde: ik zag het zaad en ik kocht het meteen. Zonder dralen. Ik weet niet goed waarom. Misschien omdat het de eerste dag van het seizoen is dat ik in het donker het huis heb verlaten en ook weer in het donker aan het eind van de dag ben wedergekeerd. Zaad om het gebrek aan daglicht te compenseren. Thuisgekomen zoek ik op wat het eigenlijk is. Het komt uit Zuid-Amerika. De Inca’s en Maya’s gebruikten het al vanwege de geneeskrachtige werking. Indianen konden op een handvol Chiazaad een hele dag rennen. Bij vrouwen boven de veertig werkt het als een wondermiddel tegen alles wat slecht is en stimuleert tegelijk alles wat goed is. Ik ben geen vrouw, dat is dan wel jammer. Maar morgenochtend ga ik het zaad tot mij nemen.

Ik ben benieuwd. Al tientallen jaren kom ik in natuurvoedingswinkels, met gemengde gevoelens. De zachte sfeer staat me tegen, hoewel die waarschijnlijk vaak oprecht goed bedoeld is. En van zachtheid wordt de wereld ook niet slechter, hoogstens gaat zij wat langzamer draaien. De klanten nemen bij de kassa de tijd en vaak willen ze tijdens het afrekenen nog iets over zichzelf kwijt. Ook als er een hele rij achter hen staat. Voor hen is de natuurvoedingswinkel een oase van oprechte persoonlijke aandacht in deze anonieme geïndividualiseerde tijd. Het personeel is soms typisch. In één van de eerste natuurvoedingswinkels waar ik kwam, ongeveer in de tijd dat ik net op mezelf woonde, werkte een man die sprekend leek op Jezus. Hij verkocht onder andere Griekse Bergthee, in die tijd was dat het summum van thee. Ik maakte er een goedje van dat ik gebruikte na het scheren, aangezien ik een hekel had aan aftershave. Ik stopte het in een flesje gevuld met olijfolie en voegde nog een flinke hoeveelheid korrels kerkwierook toe. Dit wonderlijk kleurige goedje moest je voor gebruik goed schudden. De geur was onovertroffen en riep onmiddellijk associaties op met muffe oude kathedralen. Dat lijkt misschien onaantrekkelijk, maar achteraf heb ik vaak gedacht dat ik dit product had moeten perfectioneren. In deze tijd waarin de mens weer zoekt naar zingeving en betekenis zou het een goede kans maken. Net als het Chiazaad.