In de dood

heb je ook

het leven meegenomen

dat steeds

in mij was neergelegd

het oud en ongewapend gevecht

de vermengde alwetendheid

allang verloren zang

op een grondstoffelijk wijs

gegeven water wordt

lankmoedig grijs

 

En toch vreemd nabij

dit onbesproken zijn

van gewezen hout

het voorgeschreven vruchtbehoud

een afgedragen dans

in vast verweer

bewegend

tot een dubbele monoloog

van bestaansrecht

 

Wat nu nog rest

een eventueel onvrijwillig verblijf

in de kale kamers

van het geheugen

waar oud stof geduldig verwaait

het behang de stilte niet verstaat

en ondertussen het fruit

onvoorstelbaar uit de muren rijpt

en blijft

 

en geen gelegenheid

 

Mijn bloed, bleek

van wassen en drogen

gedragen uit jouw glazige ogen.