Achterwaards gegaan

beweeglijk maar taaldood

als vergeten stooizout

de aanlandende warmte

negerend

en kalm ontladen zoals

soms de graseter staat

op het hellend vlak

van bewustzijn

Dooi plaagt de aanspreker

zijn ontzielde blik

wordt niet geschraagd

door volheid,

stapvoets en ontregelend

gedogen of het mes erin,

denkt hij,

en likt gelaten

de dauwdruppels van je gezicht

voor hij toeslaat.